سودان جنوبی در سال 2011 پس از مدت ها جنگ داخلی از کشور سودان جدا شد و استقلال یافت. این کشور یکی از فقیرترین کشورهای دنیاست و از نظر سلامت عمومی در وضعیت بسیار بدی قرار دارد.
برآورد شده است نزدیک به هفت میلیون نفر از مردم کشور در سال 2019 دچار گرسنگی شدید بوده اند که از این تعداد، حدود 20 هزار نفر در آستانه قحطی قرار دارند.
بارگیری محموله کمک های غذایی در هواپیما در قالب برنامه جهانی غذا (WFP)
این منطقه که یکی از خطرناک ترین مناطق جهان از لحاظ امنیتی تلقی می گردد، با کاهش و توقف جنگ های داخلی به امنیت بهتری دست یافته است و امکان دسترسی و ارسال کمک های انسان دوستانه به مکان های دورافتاده بیشتر فراهم است.
در بسیاری از مناطق در کشور سودان جنوبی مثل روستای Magok جاده وجود ندارد و راه ارتباطی دیگری نیز موجود نمی باشد و فقط از طریق پرتاب محموله های هوایی غذا امکان کمک به آنها میسر است.
باران های شدید و سیلاب های فصلی عموما مزارع را در طی ماه های زیادی از سال به باتلاق تبدیل می کند و از طرف دیگر، درگیری داخلی و جنگ عملا امکان کشت و کار برای کشاورزان را از بین برده است. در بسیاری مواقع مردم به دنبال غذا می گردند و از طریق درختچه ها و میوه های وحشی، بچه های خود را سیر می کنند.
زنان روستا که دوره های قحطی را از سر گذرانده اند، برای جمع کردن کیسه های غذا و تامین غذای چند ماه خانواده به سمت محموله ها می دوند.
برخی کیسه های محموله غذا هنگام برخورد با زمین دچار پارگی شده است و کودکان، حبوبات ریخته شده بر روی زمین را جمع می کنند.
کشور سودان جنوبی آخرین مکان در سیاره زمین است که از طریق کمک های بین المللی و برنامه جهانی غذا (WFP) مواد غذایی از طریق هوا توزیع می گردد. در این کشور، از هر دو نفر، یک نفر به گرسنگی شدید دچار است.
هزینه این کار، حدود 8 برابر توزیع از طریق حمل و نقل جاده ای است.
بدون ارسال محموله چندین تنی غلات و حبوبات، بسیاری از مردم تلف می شوند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تاریخ نگارش/آخرین ویرایش: 1399/1/3
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مراجع: The Guardian و The East African